Al jaren lezen gedupeerden in kranten of tijdschriften of vernemen via  de media dat rechters de betrokken banken veroordelen voor de schending van hun ''zorgplicht'' jegens hun klanten.  Toch lijkt het erop dat, in weerwil van deze veroordeling, de oplossing in deze slepende affaire geen stap dichterbij komt.  Dit alles is het gevolg van een door het Gerechtshof Amsterdam gefabriceerd element aan deze zorgplicht.  In 2009 kwam dit Hof op de proppen met de zg. ''Hofmodule'' ook wel Hofmodel genoemd, dat de vraag of een aandelenleasebank de klant schadeloos moete stellen afhankelijk maakt van de financiële draagkracht van de klant.  Feitelijk komt dit Hofmodel neer op een (bijna) vrijwaring van aansprakelijkheid voor de banken.  Het Hofmoddel is namelijk zo streng afgesteld dat alleen de aandelenlease-deelnemers die ongeveer tot de categorie ''absolute minima'' behoren in aanmerking komen voor een (gedeeltelijke) schadeloosstelling. Praktisch bezien wordt met dit Hofmoddel circa 95% van de circa 700.000 aandelenlease-deelnemers het spreekwoordelijke bos in gestuurd. Het Hofmodel heeft daarmee wel iets weg van een regeling waarmee een aansprakelijk partij toch niet voor de schade hoeft op te draaien als het slachtoffer financieel in staat is de schade zelf te dragen.  Zoiets als wanneer u wordt aangereden door een fout van een medeweggebruiker, maar u toch zelf de schade draagt omdat u, naar het oordeel van de rechter, die schade zelf (financieel bezien) kunt dragen.

Dat het hier om een volkomen zotte regeling gaat moet vrijwel iedere burger in Nederland duidelijk zijn.  In september 2016 haalde de Hoge Raad deels een streep door dit zotte Hofmodel. Gedupeerden van aandelenlease die aantoonbaar hun contract waren aangegaan op basis van een advies daartoe door een (onbevoegde) tussenpersoon kwamen toch voor volledige schadevergoeding in aanmerking.  Vooralsnog een dun doekje voor het bloeden.   Juist deze zomer bereikte de slepende hoger beroepsprocedure tegen GroeiVermogen bij het Gerechtshof Arnhem de NEGEN JAARSDUUR. Vermoedelijk qua tijdsduur een  landelijk record en een blamage voor de rechtspraak in Nederland dat zich graag op de borst slaat met de term ''rechtstaat''.